Ատելության խոսքը բռնություն է հրահրում, խաթարում է բազմազանությունն ու սոցիալական համախմբվածությունը և սպառնում է մեզ իրար կապող ընդհանուր արժեքներին ու սկզբունքներին:
Այն խթանում է ռասիզմը, այլատյացությունը և կնատյացությունը, ապամարդկայնացնում է անհատներին ու համայնքներին, և լուրջ ազդեցություն ունի խաղաղության և անվտանգության, մարդու իրավունքների և կայուն զարգացման խթանմանն ուղղված մեր ջանքերի վրա:
Բառերը կարող են որպես զենք օգտագործվել և ֆիզիկական վնաս պատճառել։ Ատելության խոսքի վերաճումը բռնության զգալի դեր է խաղացել արդի դարաշրջանի ամենասարսափելի և ողբերգական հանցագործությունների իրականացման հարցում՝ սկսած Հոլոքոստին հանգեցրած հակասեմիտիզմից մինչև 1994 թվականին Ռուանդայում թութսիների դեմ իրականացված ցեղասպանությունը:
Համացանցը և սոցիալական մեդիան ավելացրել են ատելության խոսքի հրահրումը՝ թույլ տալով, որ այն հրդեհի պես տարածվի՝ հատելով սահմանները: ՔՈՎԻԴ-19 համավարակի ընթացքում փոքրամասնությունների դեմ ատելության խոսքի տարածումը լրացուցիչ ապացույց է, որ շատ հասարակություններ խիստ խոցելի են խարանի, խտրականության և դավադրությունների նկատմամբ, որոնք այն խթանում է:
Ի պատասխան այս աճող սպառնալիքի՝ երեք տարի առաջ ձեռնարկեցի ատելության խոսքի դեմ ՄԱԿ-ի ռազմավարության և գործողությունների ծրագրի մեկնարկը: Սա հիմք է տալիս անդամ պետություններին մեր աջակցության համար` դիմակայելու այս արհավիրքին և միաժամանակ հարգելով խոսքի և կարծիքն արտահայտելու ազատությունը, համագործակցելով քաղաքացիական հասարակության, լրատվամիջոցների, տեխնոլոգիական ընկերությունների և սոցիալական մեդիա հարթակների հետ:
Անցյալ տարի Գլխավոր ասամբլեան գումարվեց՝ ընդունելու բանաձև, որը կոչ էր անում միջմշակութային և միջկրոնական երկխոսությանը՝ ատելության խոսքին հակազդելու համար, և հռչակեց միջազգային օր, որը այսօր նշում ենք առաջին անգամ:
Ատելության խոսքը վտանգ է բոլորի համար, իսկ դրա դեմ պայքարը բոլորի աշխատանքն է։ Ատելության խոսքի դեմ պայքարի այս առաջին միջազգային օրը գործողության կոչ է:
Եկեք վերստին հանձն առնենք անել հնարավոր ամեն ինչ՝ կանխելու և վերջ տալու ատելության խոսքին՝ խթանելով հարգանքը բազմազանության և ներառականության նկատմամբ: